Pauwentijd

Eind januari is ’t pauwentijd want dan is vriendin Nele aka het breiwonder Morgan Magic jarig. En Nele die is zot van pauwen. Na de pauwentas en de breipatronenmap in pauwenstof van vorig jaar was ik een klein beetje inspiratieloos. En toen zag ik op Pinterest een idee voor een kussenhoes en een kussenhoes werd het. Wel eentje met uitgestelde aflevering,…

De pauw tekende ik zelf. Hihi,… want tekenen is niet meteen één van mijn specialiteiten. Enfin ja,.. het is zoals het is. Ik ben niet echt helemaal volledig tevreden.
Voor de dochter maakte ik nog wat poppenkleren uit het boek van Tante Hilde.
En toen ging de grote doos in bruin pakpapier richting bestemmeling. Een dikke maand overtijd,… En dan kan ik nu al mijn hoofd gaan breken over wat ik tegen volgend jaar weer ga uitvinden. Alle tips zijn welkom. Happy late birthday Nele!

 

Advertentie

Ik neem nota

Toen ik vorige werkweek mijn briefingboekje ter hand nam, zag ik dat het na 3 maanden in dienst al serieus had afgezien. Dus wou ik een hoesje maken. Ik probeerde te goochelen -zeggen de kinderen- en ik dook in de inspiratiewereld van Pinterest doch ik vond niks naar mijn goesting. Dus begon ik zelf te bricoleren en maakte bijgevolg de slapste kaft voor notaboekjes ooit. Enkel ’t blauw pilleke om van kleine smurf een grote te maken zou misschien nog kunnen baten. Maar ik peins niet dat ik dat op ’t werk ga vinden,…

Niettegenstaande zal ik u mijn misbaksel laten zien. Ik denk dat een andere kwaliteit van vlieseline de oplossing zou kunnen bieden tegen de slaptitude en ook de rek zou iets minder strak mogen. Maar ach, het kan dienen hé.

Aaipetpoeshoes

Na een nacht werken werd ik vorige week om 11 uur gewekt door een man wiens vinger op de belknop leek gevroren. Ik rolde uit bed om de bestelling aan te nemen en sloeg nadien een blik op mijn GSM,… de baby was geboren. Joepie, tof, eindelijk! Bezoek was pas vanaf ’s avonds toegelaten stond er,… boehoe en ik moest nog twee nachten ‘op’ gelijk we dat zeggen en het ziekenhuis is niet echt achter den hoek gelegen.
“En geen naam en geen geslacht zal kenbaar worden gemaakt alvorens de baby te aanschouwen!” had mijn broer op voorhand al gezegd. Maar twee dagen wachten,… nee zenne. Dus werd ik een hele ambeTANTE en probeerde eerst toch via mijn broer en daarna via mijn schoonzus. Niks werd gelost,… slapen zat er niet meer in. Mijn zus dan maar,…Ik SMSte: 4 volkorenlasagne’s van comea casa als ge zegt wat het is. Ja,.. ’t was inorde. Ze zou het zeggen,… jihaa! En toen stuurde ze opeens: “ze bieden me hier 6 comea casa’s om te zwijgen’  Lap é! Dus ik terug: 4 comea casa en mijne goeie appelcake! Sms terug: “ok voor 4 comea casa’s en het gewicht van de baby in appelcake’ OK! OK, ik doe het! En toen kreeg ik ein-de-lijk (intussen al 4 uur later) naam en geslacht te lezen. Héhé,… wat een gedoe zeg.

Dus ja,… nu hing ik eraan vast hé. 4 lasagnes en het gewicht van de baby zijnde 3.940 in appelcake. Gisteren bakte ik twee cakes van 823 en 861 gram zodus dat zou betekenen zo’n 5 cakes in het totaal ruim geschat. Om mijn zus een indigestie te besparen hebben we afgesproken het bij 2 cakes te houden en voor de rest van mijn schuld zou ik een hoesje voor haar ipad maken.
Dus dook ik in mijn patronencollectie maar ik vond niet echt iets naar mijn goesting. En nog eentje kopen,… hoeveel patronen kan een mens hebben? Dus begon ik vanmorgen zelf te tekenen en stikte ook in mekaar. En dat past begod! Ik had zelf s aan de stofrichting gedacht maar werd wel weer gefopt door de onderstebovenpoezen aan de voorzijde,…
En het past precies, de case inclusief.

En het dekentje werd ondertussen al overhandigd en bleek toevallig ook nog assorti met het kaartje te zijn.

Kom baby kom, daarbuiten is het warm!

De afgelopen 2 jaar werd ik 2 keer tante en dat gaan we dit jaar ook nog eens doen. Maar nummertje drie zit liever nog lekker warm, tijd om die eventjes naar buiten te lokken? Kom baby, kom, hier wacht een hANdgehaakt dekentje op jou!
En omdat we het geslacht niet mogen kennen werd het een dekentje met grijze zones,…. paars dat geen roze is en een soortig turquoise dat geen blauw is. Ik heb niet zo’n talent dat kleuren weet te combineren maar ik denk dat deze er wel mee door kan.

Ik was trouwens niet van plan om een dekentje te maken, dat kwam weer door mijn hoofd geschoten als een maf plan en op zo’n 10 dagen haakte ik het bij mekaar, bang om te laat te komen. In de golven zit een fout, die moet ik volgende keer anders doen maar al bij al valt het nog niet echt op. Die golfstukken stukken heb ik trouwens wel een keer of 100 opnieuw gedaan en ik telde in die tijd ook wel een miljoen keer tot 100,… mensen die me bezig zagen vonden dat ik veel geduld had en poogden voorzichtig dat ze in de Hema ook zulke dekentjes verkopen. Jaja natuurlijk,… maar die zijn niet hANdgehaakt en bijgevolg ook niet origineel. De werkwijze voor dit leuke deken haalde ik bij creJJtion.

Maar kijk, het is gelukt,… op tijd en wel. Snel maakte ik er nog een cadeauzak bij. Twee rechthoeken uit baalkatoen die ik aan mekaar lockte en bovenaan een omslag maakte voor een trekkoord die ik haakte in de kleuren van het dekentje. De koord is helaas wat te dik waardoor het trekken stroef loopt dus die doe ik tijdens het wachten op de baby nog wel eens opnieuw met een dunnere haaknaald en wat minder garen. En vooraan stempelde ik er met textielinkt heel klunzing ‘hoera baby’ op al was het misschien een beter idee om ‘kom, baby kom’ te stempelen.

En toen zat ik werkeloos te wachten,… en te wachten,…. en had ik niets om handen.
En toen ik de volgende dag in de veritas de nieuwe collectie lentekatoen in de etalage zag ging het mis,…

Daar zal alweer een deken geboren worden,…

De laatste lichting

Nog snel de laatste afgewerkte maaksels van dit jaar.

 

Na opzegging van dé  brief zal ik mijn kinderen een cadeautje overhandigen. Ik kocht in de Club 2 Poëzie-albums met paardenhoofden op de voorzijde en voorzag deze van een hANdgemaakte cover. Inspired by Zo geknipt van Sanne en Riet maar met aangepast patroon voor een schrift met harde kaft.
De poppetjesstof lag reeds lang in de kast en is bijzonder leuk voor dit project

 

In de rapte haakte ik dan nog deze beer. Ik schreef in één van de vorige posts al dat ik een zak met wol kreeg om knuffels voor Poekie te maken. Als bedanking maakte ik een beertje. Maar nu bleek de dame in kwestie de wol zelf cadeau te hebben gekregen en de gulle gever vond het beertje zo mooi dat ze er ook eentje wou maar dan liefst groter. Hum,… dat was wel niet de bedoeling maar ja,… nee durf ik niet te zeggen dus haakte ik deze beer naar een gratis patroon van Little Abbee Patterns.com. Mijn geweten is weer zuiver en mijn plichten vervuld. 

 

Voor de geldcadeautjes vond ik inspiratie op Pinterest. Teken een varken op vilt. Knip dat twee keer. Voorzie een sleuf zoals in een spaarpot, stik alles aan mekaar en je hebt eens iets anders dan een enveloppe om je petekind te belonen voor de schone nieuwjaarsbrief.

 

Als goed voornemen naar volgend jaar toe zal ik blijven maken en blijven bloggen, ook al leest hier geen kat of trekken de dingen die ik maak op niks. Ik zal blijven zagen spannen als iets niet lukt of klopt. 13 is niet mijn favoriete getal maar het afgelopen jaar heeft bewezen dat zelfs al is het even, het niet altijd even goed is als het zou moeten. Emotioneel zat ik het afgelopen jaar op een rollercoaster waarvan slechts een handvol mensen weet van heeft dus mijn gezaag, neem ge er als het u lukt maar bij. Gelukkig nieuwjaar. Voor iedereen. x

 

Doe eens wat washi tape cadeau

Hoezee, ze maakte nog eens wat!

Uit de creatieve dip klefferen blijkt niet zo makkelijk als verwacht. Ik loop toeren rond vijvers en ik doe vanalles behalve achter mijn stikmachine zitten. Maar deze lag hier eigenlijk al een poos klaar om getoond te worden: het op maat gemaakte en hopend passende GSM-hoeske voor een kennis zijn nieuw machien.

Het is een sober ding.  Ik dacht -en ik kan daar compleet mis in zijn maar ik nam het zekere voor het onzekere-  dat mannen niet echt van bloemekes -of bollekesstoffen of andere tra-la-laaatjes houden.  De eerste versie met H630 kieperde ik in de vuilnisbak wegens te stijf. Deze deed ik zonder tussenvoering, in iets stevigere stof en de tussenvoering bleek zoals ik al dacht niet echt nodig. Afstikken deed ik met turquoise omdat ik denk dat hij dat wel tof gaat vinden. Ik hoop dat toch, we gaan niet moeilijk doen é!

En nu hoop ik dat seffens dat machien als gegoten in mijne zak gaat passen of ik moet nog eens opnieuw beginnen.

De creatieve dip

Ja ik ben wat stil want ik zit met een creatieve dip. Niet dat ik niet weet wat te maken want ik heb bérgen werk te verzetten maar voorlopig kom ik er niet toe. Noot aan mezelf: zetteruoverjong!

Wat ik u wel kan laten zien? Een slechte foto van mijn nieuwe fietsstoelhoes. De vorige uit tafelkleed van de Zeeman was door weer en wind zowat uit elkaar gevlogen. Slechte kwaliteit, dat tafelkleed. Nu haalde ik bij de winkel met het paard een stuk toile cirée met witte bollen en verfietsstoelhoesde die in een wip en een knip.

Jarige job

De voorbereidingen voor de verjaardag van onze 4-jarige zijn vollenbak aan de gang. Eerst tekende ik een heleboel rechthoeken van 8 op 2 op gekleurd papier. De man mocht de snijmachine bezigen waarna ik ze aan elkaar stikte. Mijn machine vond dat niet leuk en brak den draad tot twee keer toe. De korte stukken slinger heb ik dan maar gebruikt om voor de venster te hangen, dan hebben voorbijgangers er ook wat beziens aan en door de opstijgende warmte van de verwarming eronder draaien ze nog leuk rond ook. 😉 De inspiratie kwam voorbij op pinterest en kan u alhier vinden. De gouden truuk om een lange slinger te maken is traaaaagskes stikken,… Gelukkig heeft mijn machine een schildpadstand, die had ik beter van in den beginne ingedrukt. De slinger hing ik gelijk omhoog al is het nog een dag of 8 voor de feestelijkheden losbarsten. Ge kunt er nooit vroeg genoeg aan beginnen hé.

Dan begon ik aan een rokske dat normaal gezien op zo’n  25 minuten zou moeten afgeraken,… Inspiratie kwam ook via pinterest. Ik deed er zo’n halve dag over om het rokske te maken. Dat rimpelen is echt niks voor mij. Ik heb er serieus lang over gedaan eer dat ding ongeveer gelijkmatig rond de tailleband geraakte. Ik moet er wel bijzeggen dat ik er een ook nog een voering bij heb voorzien zoals in deze handleiding en om het dan nog moeilijker te maken heb ik de onderrand van de voering voorzien van een strookje tulle. Dat neemt dus allemaal wel extra tijd in beslag. En om het dan nog af te maken heb ik de zoom met biais gedaan. Na dat rimpelen viel dat laatste nog mee. 🙂 Maar het resultaat is leuk al heb ik het nog niet gepast,… ah nee ’t is een geheim. 🙂 Rokstof is Spring Street van Carolyn Gavin.

Bijpassend maakte ik een T-shirt met daarop een confettiman in flockfolie. Her en der zag ik al T-shirts met de leeftijd in confettiflock maar ik wist niet of die mensen dat nu zo leuk zouden vinden als ik dat zou nadoen en zodus maakte ik een eigen versie. Mijn vader tekende de man. Ik voorzag zijn lijf met confetti die ik met de perforator uit scraps flockfolie drukte. Ik vind hem wel tof geworden en alle kleuren om hem bij de rokjesstof te laten passen zaten in mijn scrappakketje dus dat was echt ideaal. Den T-shirt kocht ik gewoon bij Hema. Voor 5 euro kunt ge echt niet sukkelen.

Nu nog cadeautjes,…

Houd de dief!

Mijn fiets is voorzien van een fietsstoel. Als het kind niet achterop zit, zou ik die stoel kunnen afklikken en thuis laten. Maar da’s veel te veel gedoe dus ik blijf daarmee rondrijden. In deze prachtige regenachtige zomertijden hebt ge dan wel iets nodig opdat de zitting van die stoel niet nat zou worden. Ik was al gaan horen bij verschillende fietsenmakers hier in de stad maar een hoes om over uwe fietsstoel te trekken dat verkochten ze niet. Wél hoezen die ge over uw kind kunt trekken bij regenweer maar niets dat enkel en alleen uw stoel beschermd. Bij een zeer vriendelijke fietsenwinkel kreeg ik van de verkoper een grote zak mee om over de stoel te trekken. Die deed goed dienst maar met die geweldige herfstachtige zomerwinden maakte hij naar mijn mening wel wat veel lawaai. Een ontspannend fietstochtje naar en van het werk met het geritsel van die zak op de achtergrond,… nee dank u. Zodus ging ik naar de Zeeman en kocht aldaar een waterafstotend tafelkleed voor 2.99 €. Ik knipte, naaide en keerde en trok een mooie blauwe ruitjeshoes over de stoel. We konden dadelijk testen want het regende alweer! Het water bleef buiten en dankzij de rekker errond ging ze niet vliegen. Goedgekeurd voor den dienst.

En zo moest ik gisteren naar de naaimachinewinkel met mijn overlock die een kinderlijke status aangemeten kreeg en mocht plaatsnemen in het overhoesde kinderzitje. Hij bleek daar net in te passen al moest ik zelf wel op het puntje van mijn zadel gaan zitten. We parkeerden de fiets en gingen de winkel in. Een half uur later kwamen we buiten en wat zag ik??? De mooie hoes bleek verdwenen van het stoeltje. En het regende juist dus de zitting was nat. Tof zeg! Ge moet maar durven! Helaas, ik had nog geen foto genomen van de hoes zodus een opsporingsbericht verspreiden is moeilijk. Maar mocht u alhier in Leuven iemand zien rijden met een blauwwitgeruit fietsstoelhoesje,… roep maar héél hard AWOERT! Een foto van een stuk reststof kan ik u nog wel laten zien.

Ik dus alweer naar de Zeeman want uit den overschot van het vorige kon ik geen overtrek meer maken. Bleken de leuke ruitjes in ’t blauw uitgeput. Enkel in ’t rood waren ze er nog maar die vond ik wat te hard van kleur. Zodus werden het zonnebloemen bij gebrek aan beter. Een andere optie is om rood met witte bollekes toile cirée te kopen in den IKEA aan 4 euro de meter of duurdere op een ander zo u wilt maar als ze de hoes pikken zijt ge dan wel veel geld kwijt.

En daarnet maakte ik dan maar opnieuw een hoes. Zonnebloemen in de regen, zij zullen goed groeien. Hopelijk komen ze hem niet weer pikken. Ik ben er deze keer toch al iets beter op voorzien,… En ja, ik hoor u denken: wat een lompe zak. De vorige viel mooier omdat ik die korter had afgesneden maar volgens de man die soms met mijn fiets naar de bakker koerst, loopt het water bij regenweer alin zijn broek,…. vandaar dat ik hem deze keer wat langer heb gelaten. Mogelijks stik ik onderaan nog een tunnel waarna ik hem onderaan kan aansnoeren met een koord.