Jarige job

De voorbereidingen voor de verjaardag van onze 4-jarige zijn vollenbak aan de gang. Eerst tekende ik een heleboel rechthoeken van 8 op 2 op gekleurd papier. De man mocht de snijmachine bezigen waarna ik ze aan elkaar stikte. Mijn machine vond dat niet leuk en brak den draad tot twee keer toe. De korte stukken slinger heb ik dan maar gebruikt om voor de venster te hangen, dan hebben voorbijgangers er ook wat beziens aan en door de opstijgende warmte van de verwarming eronder draaien ze nog leuk rond ook. 😉 De inspiratie kwam voorbij op pinterest en kan u alhier vinden. De gouden truuk om een lange slinger te maken is traaaaagskes stikken,… Gelukkig heeft mijn machine een schildpadstand, die had ik beter van in den beginne ingedrukt. De slinger hing ik gelijk omhoog al is het nog een dag of 8 voor de feestelijkheden losbarsten. Ge kunt er nooit vroeg genoeg aan beginnen hé.

Dan begon ik aan een rokske dat normaal gezien op zo’n  25 minuten zou moeten afgeraken,… Inspiratie kwam ook via pinterest. Ik deed er zo’n halve dag over om het rokske te maken. Dat rimpelen is echt niks voor mij. Ik heb er serieus lang over gedaan eer dat ding ongeveer gelijkmatig rond de tailleband geraakte. Ik moet er wel bijzeggen dat ik er een ook nog een voering bij heb voorzien zoals in deze handleiding en om het dan nog moeilijker te maken heb ik de onderrand van de voering voorzien van een strookje tulle. Dat neemt dus allemaal wel extra tijd in beslag. En om het dan nog af te maken heb ik de zoom met biais gedaan. Na dat rimpelen viel dat laatste nog mee. 🙂 Maar het resultaat is leuk al heb ik het nog niet gepast,… ah nee ’t is een geheim. 🙂 Rokstof is Spring Street van Carolyn Gavin.

Bijpassend maakte ik een T-shirt met daarop een confettiman in flockfolie. Her en der zag ik al T-shirts met de leeftijd in confettiflock maar ik wist niet of die mensen dat nu zo leuk zouden vinden als ik dat zou nadoen en zodus maakte ik een eigen versie. Mijn vader tekende de man. Ik voorzag zijn lijf met confetti die ik met de perforator uit scraps flockfolie drukte. Ik vind hem wel tof geworden en alle kleuren om hem bij de rokjesstof te laten passen zaten in mijn scrappakketje dus dat was echt ideaal. Den T-shirt kocht ik gewoon bij Hema. Voor 5 euro kunt ge echt niet sukkelen.

Nu nog cadeautjes,…

Advertentie

De teloorgang van de pauw

Mijne inwendige kalender heeft een afwijking van een dag. Zo kwam het dat ik na een nachtdienst van 10 uur  na amper  3 uur slaap weer opstond omdat ik persé een verjaardagscadeau wou klaar hebben om den dag nadien op den B-post te steken zodat het de dag van verjaren -donderdag, gedichtendag vandaag dus- terplekke zou zijn.  ASEM. Maar zoals ge dus al kunt vermoeden is den dag van verjaren pas morgen. Morgen, morgen da’k het morgen zal doen. De verloren slaap kan ik nu niet meer in halen en de ‘begunstigde’ heeft daarnet naar ’t schijnt met veel gekir haar cadeautjes uitgepakt.

En dan nu: wat hebben we gemaakt? Thema was pauw want Nele is zot van pauwbeesten die buiten hun prachtige staart ook gewoon genadeloos in uw kuiten pikken maar kom, de liefde is groot zodus had de vinger snel geklikt toen ik bij Noeks volgende pauwenpluimstof zag verschijnen.

Op pinterest liep ik tegen volgende tutorial en ik besloot dat te proberen. Probeersel mislukt want bij het opdrogen begon de stof allemaal broebels te trekken. Maar niks verkwisten, we staken dat gewoon in de doos. Goed voor gezamelijke kaarsbrandingen als de duimen op zijn of het laten afweten of beschikbaar zijn voor iemand anders. En ook in gang te steken onder het zingen van een verjaardagslied -lees met zangstem met veel grain-  “Oooh wat zijn we blij, oooh wat zijn we blij, niet voor de jarige maar voor de snoeperij!”

Wat zat er nog in de doos? Een ritstas in dezelfde stof. Compleet de mist in gegaan wegens,… het vergeten van mijn tussenvoering. Hoe kunt ge dat nu vergeten? Ik vraag het mij ook af. Maar ze zat in elkaar en ja sé,… Ik ben nog opnieuw begonnen maar begon in slaap te vallen achter mijn machien en zodus heb ik de kreukelige versie maar opgestuurd. Bij een volgende zending steek ik het getussenvoerde ding er wel bij.

En dan was er ook nog een rokske voor de dochter in buoyancy van bij Vermiljoenshop. Het blauw van de stof is echter ander blauw dan op de site. Een goeie foto heb ik helaas niet maar als de bijna- jarige die voor mij eens zou willen trekken dan zet ik ze er alsnog bij. En mijn woorden zijn nog niet koud of daar is de foto al. 🙂

En daarnaast vertrok ook nog de doos met kleine vriendjes naar de Poekie-mama.

En nu rust, zou je denken. Helaas,… we hebben bijna een vier-jarige in huis en dat wil een kroon en slingers en een verjaardagsrok,  kleren voor de Barbie,… we weten weer wat doen.

Het begint met een R en eindigt op een k en ’t heeft een o in ’t midden.

Het wordt moeilijker en moeilijker om origineel uit den hoek te komen qua titel en maaksel. Vandaar dat ik er deze keer niet teveel woorden aan vuil ga maken. Deze week werd er dus een rok voor mezelf gemaakt en die was -hoezee- net op tijd klaar want -jodelahitie, jodelahoo- daar was de zonneschijn.

Ik vond het stofke al langer mooi en ik geloof zelfs dat ik er vanzeleven al een rokske in heb zien voorbij komen maar ‘k weet niet meer waar. De stof was oorspronkelijk te koop bij Vermiljoen maar helaas is ze er nu niet meer. Ik ben dus eventjes moeten uitwijken om nog aan een stuk te geraken. Het stofke waarover ik spreek is hetzelfde als in het ei-verhaal waar de 42 dus niet bleek te passen. De man was zo genereus om een gift te doen zodat ik een nieuw stukske stof zou kunnen kopen omdat ik niet meer genoeg had om er een nieuwe rok uit te krijgen.

Maar toen kwam ik plots op het idee om een volledig nieuw patroon te gebruiken, rok 4C uit de knipmode van deze maand. En die bleek toch uit mijn overschot van vorige keer te gaan. Bijgevolg zit ik nu dus met een stofoverschot waar ik nog niet weet wat mee te doen. Ik zou er voor de meiskes een rok van kunnen maken maar allemaal in ’t zelfde is misschien een beetje trop van den teveel. De man weet overigens niets van dit stofoverschot dus men zwijge en houde het stil dank u wel!

De rok zelf is beter afgewerkt dan mijn vogelnestcreatuur en hij past ook beter. De buik geeft nog steeds dezelfde miserie maar foert daar moeten ze maar naast kijken. Ik draag hem naar voren en ik ben er trots op. Alleen zou ik hem volgende keer toch nog wat langer maken om mijn ossenknieën te verbergen.

Voila, om een alsnog lang verhaal kort te maken is dan hier de rok op een lijf zonder kop en met ingetrokken buik ter voorkoming van de buikrol. En ja, hij is een beetje kreukerig, ik heb hem al de hele dag aan. De gemaakte maat? Een 44. Dat had ge niet kunnen raden hé? De rok doet dus wat een A-lijn zou moeten doen: afslankend effect creeëren. Daarop kunnen we alleen maar een luide ‘jochei’ voor ten hemel sturen.

Cadeautasje

Een CD, da’s maar een klein pakske om af te geven en iedereen weet meteen wat erin zit. Daarom maakte ik op ’t laatste moment nog snel een charmant klein cadeautasje als bevallig omhulsel. Patroon gesjoept vanuit het naslagwerk van Eloleo. De designstof zijn de cherries van Robert Kaufman gekocht bij Noeks. En ik zie nu, plots, in al mijn dwaasheid,… dat mijn cherries scheef staan! oooh jee zeg.

GSM-zakje model Keyka Lou

Nog steeds in de ban van de GSM-zakjes vond ik onlangs een leuk modelleke van Keyka Lou. Makkelijk model en het stak snel in elkaar.

De buitenstof was een overschotje dat ik nog liggen had en kwam van bij NoeKs. Voering: een paars katoenen overschotje.

In mijn vertaling verwarde ik interfacing met interlining en knipte eerst 3 stukken flannel ipv vlieseline. Gezien ze toch verknipt waren heb ik de flannelletjes er toch mee tussen gestoken maar het trekt het geheel wel ietwat uit vorm.

GSM-zakje Keyka Lou voorzijde

GSM-zakje Keyka Lou Achterzijde

GSM-zakje Keyka Lou open.

Twee geheime werkjes

Ik mag ze nu publiceren want ze zijn geschonken aan de jarige. De jarige vond de NOEKS-tas wel mooi maaaar,… ze kunnen mij pick-pocketten want ge kunt er zo in grabbelen en eigenlijk is die schouderriem te breed om schoon te kunnen bruinen en zoverder enzovoort.

Dan maar eens gekeken hoe we dit zouden kunnen oplossen en een extra stuk zaklichaam uitgesneden en ertussen gewerkt. Ziezo, een streepjeszak met een flap die sluit met twee magneetjes. Achteraf bedacht ik me nog dat het mooier was geweest als ik de magneten tussen de lagen stof had gestikt ipv ze erbovenop te naaien. ’t zal voor een volgende keer zijn, hopelijk wordt er nu niet meer gepick-pocket. 🙂 De smallere riem om beter te kunnen bruinen heb ik niet gemaakt. Bruinen, da’s toch niet gezond. Op deze manier valt de tas natuurlijk minder mooi. Misschien dat dat betert als ze gevuld is. Strepig is ze in ieder geval genoeg.

En dan nog een tweede geschenkje dat ik toch maar afgegeven heb maar dat eigenlijk compleet mislukt was wegens te moeilijk voor mijn machien. Ik weet nu ook dat fleece een vuiligheid is om mee te werken. Veel te veel pluizen in uw spoelhuis en zo. De man werd ingeschakeld om de vervelende werkjes op te knappen en duwde de bovenrand vol met vulsel. Op de voorkant appliceerde ik ook nog mevrouw haar naam maar ook hier heb ik nog héél veel oefening nodig. Ikzelf trok zelfs geen foto van mijn mottig creatuur. De poes, die vond het precies allemaal goed genoeg.

Kort overzicht

Om te starten wat foto’s van mijn hANdgemaakte tassen. Naar een patroon van NOEKS samen gekocht met het stofje van de eerste tas op de foto’s. Superdure designerstof. Jammer dat ik ze meteen voor mijn eerste tas gebruikt heb want die zat nog niet echt goed in elkaar. De andere modellekes zijn met IKEA-stof gemaakt. Een heel leuk patroon, een hele leuke tas. Ik heb er twee in gebruik voor mezelf. Eentje was een cadeautje voor de kleuterjuf en de andere gaat naar een nog onbekende gelukkige. 😉

Met het zelf maken van kleren, ben ik herbegonnen toen ik op de site van Mme Zsa Zsa las hoe je op eenvoudige wijze een patroon voor zwierrokjes kon maken. Zo gezegd zo gedaan -en in samenwerkende vennootschap met mijn man die het patroon tekende- was de kleerkast plots te klein en droeg mijn oudste plotseling alleen nog maar zwierrokjes. Maar ze zijn dan ook echt superleuk en heel eenvoudig te maken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En toen las ik op een Nederlands forum over smocken en dat wou ik toch ook wel eens proberen. Ik dacht dat dit project op een mislukking zou afstevenen maar eigenlijk is het gewoon zeer simpel. Op je spoel wind je met de hand losjes stikelastiek (te koop in bijvoorbeeld veritas) Als bovendraad gebuik je gewone stikzijde. Daarna gewoon rechte lijnen stikken en nadien het stuk stof wat natsprenkelen en lichtjes strijken om het fronseffect te versterken. Dit jurkje voor mijn jongste dochter was het eerste resultaat:

Op hetzelfde Nederlandse forum vond ik in de knutselhoek een breipatroon voor visjes  En dan hier mijn eerste creatuur. De kinderen waren er alvast dol op.