GSM-zakje en Idea pouch

 

Idea Pouch: Patroon: michellepatterns.com/product/idea-pouch-pdf-sewing-pattern.

Stof, knopen en lint: Veritas.

 

GSM-zakje: Patroon van mezelf.

Jarig

Cadeautje voor de collega’s.
Patroon: http://craftsnob.com/2011/04/sewing-101-part-3/

Op babybezoek,

Patroon: Oliver +S lullaby layette set & Bug Rattles, een patroon van Lilleliis.

Eentje met luxelengte

Eerst was er de stress over wel of niet. Toen koos ze van wel dus kwamen we aan part 2: de stress over dé jurk. Ik wist meteen wat ik niet wou: een jurk van de winkel. Dus dat werd zelf maken met alle daarbij horende stresstoestanden. Ik had als proef al de fairy tale dress van Oliver +S gemaakt. Heerlijke patronen met een garantie op een geslaagd project. Maar helaas,… dat model staat mijn dochter niet. Ze heeft voor haar acht jaren al echt heup en poep en taille, de reguliere kinderpatronen zijn gemaakt op panlatten dus voor ons niet bruikbaar. Zelfde probleem met gekochte kleding trouwens, dat staat niet.

Menig tip heb ik gekregen maar ik wou originaliteit en niet van: “och kijk, een modelleke uit dat boek van die bekende blogster*.” Uiteindelijk probeerde ik een patroon van Mc Calls, den M6238, een easy sewing. Zou ook uit zo’n boek kunnen komen trouwens want zo’n jurk is heel simpel van patroon. Met een beetje kunde teken je dat gewoon zelf maar ik heb die kunde vooralsnog niet. Gezien Amerikaanse maten beter aansluiten bij die van de dochter  gebruikte ik de Mc Call’s om een proefjurk te maken. Eerst was het kiezen welke versie,… zonder mouwen of met kapmouwen mét of zonder strikjes,… Ik ging voor de mouwloze versie.

Dan het in mekaar zetten, de uitleg bij die patronen is niet zoals bij een Oliver +s patroon maar ook niet zo chinees als bij die van pakweg Ottobre of Knippie maar mits wat gezond naaiverstand krijgt ge dat wel in mekaar. Alleen op de continuous lap heb ik moeten nadenken. Nadien vond ik in mijn Burda handboek dat wij dat een polosluiting noemen. Een soort split dus aan het rokgedeelte. Ik heb dat daar naar eigen goeddunken op gezet en dat sloot wel aan bij het knoopgedeelte maar ik zit dan toch nog ergens op sukkel met het knoopgedeelte van het lijfje. Ik kan het dichtknopen maar de beide helften zijn afgewerkt niet symetrisch, geen idee of dat de bedoeling is. Klinkt Chinees zeker? ‘k Weet dat het moeilijk is als ge niet in ’t patroon zit. 🙂

Ik koos voor de afwerking met de strikjes maar liet dat strikje uiteindelijk toch nog achterwege omdat het zo’n bobbel gaf onder de bolero die ze erover zou dragen. Ook de strook tule op de onderrok liet ik achterwege.
En nu bedenk ik bij mezelf dat ik de striklinten achteraan beter zou wegnemen en in de plaats een schoon ceintuurke zou kopen om de taille te accentueren.
Maar infeite moet ik me daar zo druk niet in maken,… want dit was maar een PROEF-versie. 🙂 De echte jurk is intussen ook al zo goed als af mét strookje tule op de onderrok wat toch echt wel een ander effect geeft. En de stof,… zalige stof! Ik wou absoluut géén designerstofke om “hebt ge die in hare Kokka gezien*” te vermijden en ging bij onze plaatselijke stofhandelaar Pauli achter een communiestof. Ze stopten me daar een baal toe uit Firenze,… geborduurde ecru. Ze heeft hier twee maanden gelegen en telkens ik ze zag dacht ik: wat een schoon tafelkleed, maar ik zweer u dat eens in jurkvorm gegoten dat prachtig geworden is. Maar ik kan ze helaas nog niet laten zien dus zwijg ik nog even.

Wel toon ik u de proefversie met kind zonder kop want ik heb het niet zo voor mijn kinderen op het wereldwijdeweb. Zodus de foto’s zijn slecht maar ja,… ’t is maar dat ge een gedacht krijgt over wat ik hier allemaal staan broebelen heb. Ik dacht het kleed overigens nog fors in te korten maar Nele vond dat ik voor zulk een gebeurtenis gerust mocht gaan voor wat luxelengte. Luxelengte geeft met een luxedraai een luxelampenkap, alstublieft. 🙂

PS: schoenen dat is stress voor part 3, en omdat winterlaarzen daar niet echt elegant onder staan heb ik ze weg gelaten.

*Ik ben een moeilijk mens, 'k weet het.

Pauwentijd

Eind januari is ’t pauwentijd want dan is vriendin Nele aka het breiwonder Morgan Magic jarig. En Nele die is zot van pauwen. Na de pauwentas en de breipatronenmap in pauwenstof van vorig jaar was ik een klein beetje inspiratieloos. En toen zag ik op Pinterest een idee voor een kussenhoes en een kussenhoes werd het. Wel eentje met uitgestelde aflevering,…

De pauw tekende ik zelf. Hihi,… want tekenen is niet meteen één van mijn specialiteiten. Enfin ja,.. het is zoals het is. Ik ben niet echt helemaal volledig tevreden.
Voor de dochter maakte ik nog wat poppenkleren uit het boek van Tante Hilde.
En toen ging de grote doos in bruin pakpapier richting bestemmeling. Een dikke maand overtijd,… En dan kan ik nu al mijn hoofd gaan breken over wat ik tegen volgend jaar weer ga uitvinden. Alle tips zijn welkom. Happy late birthday Nele!

 

Ik neem nota

Toen ik vorige werkweek mijn briefingboekje ter hand nam, zag ik dat het na 3 maanden in dienst al serieus had afgezien. Dus wou ik een hoesje maken. Ik probeerde te goochelen -zeggen de kinderen- en ik dook in de inspiratiewereld van Pinterest doch ik vond niks naar mijn goesting. Dus begon ik zelf te bricoleren en maakte bijgevolg de slapste kaft voor notaboekjes ooit. Enkel ’t blauw pilleke om van kleine smurf een grote te maken zou misschien nog kunnen baten. Maar ik peins niet dat ik dat op ’t werk ga vinden,…

Niettegenstaande zal ik u mijn misbaksel laten zien. Ik denk dat een andere kwaliteit van vlieseline de oplossing zou kunnen bieden tegen de slaptitude en ook de rek zou iets minder strak mogen. Maar ach, het kan dienen hé.

Geel en alle kleuren van de wereld.

Zaterdag gaat de dochter naar het verjaardagsfeest van haar vriendinnen. Toevallig ving ik pas vorige week op dat ge tegenwoordig niet meer aan kleine cadeautjes doet maar aan cadeaubonnen,… dus vroeg ik in een poging meegaand en hip te zijn aan de mama van welke winkel ze graag een cadeaubon zouden willen. Maar gelukkig bestaan er nog mensen die denken zoals ikzelf en had ze ’t toch ook meer voor een echt cadeautje. Het hANdgemaakte cadeau van vorige jaar werd zelfs nog steeds gebruikt en dat doet mij effenaf veel plezier.

Ze hadden nog een tas nodig om hun balletpakje in te steken. Dus polste ik naar hun lievelingskleuren zijnde geel en alle kleuren van de wereld en dook in de stoffenkast. Gezien ik de hele krokusvakantie werk en aldus slechts een weekend en een dag had om alles klaar te krijgen, besloot ik het bij simpele trekkoordzakjes te houden. Ik gebruikte deze keer het patroon uit Zo geknipt en was zo verstandig om eerst op errata te googlen,

En voila, de tassen zijn klaar. Kleuren combineren is duidelijk niet mijn sterkste punt, het borduursel is redelijk mislukt en de ritsen staan in tegenovergestelde richtingen maar ja,… we hebben een cadeau, zullen we maar zeggen.

En kijk, de maakster van het berenpatroon vond de mijne tof. Tof, dat ze hem tof vond! 😉

Een kind zonder naam in de rapte.

Morgen 5 jaar geleden wist ik gelukkig wel hoe ik mijn kind wou noemen. Maar dit kind mag de jarige zelf een naam geven. In de rapte gemaakt, ik denk altijd dat ik te weinig cadeautjes ga hebben. Eigenlijk had ik helemaal geen tijd om zelf iets te maken,… Maar toen vloog die lap stof die ik ooit eens verkeerd had gewassen door mijn gedachten. Huidskleur voor een pop, stofresten heb ik meer dan genoeg,… en dus begon ik aan de pop en ik dacht, we doen het all the way dus ik maak er één met echt haar!  En toen kreeg ik het goede nieuws dat ik eigenlijk op donderdag al aan het werk moest ipv de vrijdag die ik in gedachten had. En toen hé, toen dacht ik: verdoemme, had ik toch maar één met “vast haar” genomen want dat echt haar hé, dat is voor specialisten,… twee dikke ‘tressen’ dat lukte mij nog net en mits een bevallige schikking ziet ge niet eens dat haar haar wat dunnetjes is bovenaan. En toen stond ik vroeg op en maakte ik nog een kroon en een vestje,… ook voor specialisten met veel tijd want dat ding binnenstebuiten draaien met een pincet,… pfwieuw, dat was niet gemakkelijk! En dat mini striklint strijken in die dikkere stof die ik koos ook niet dus haakte ik snel twee lintjes, dat gaat ook. En een bloemetje maakte het vestje af. Zo. Klaar. Héhé! Of zou ze nog een rok nodig hebben? Dus maakte ik gisteren na amper 3 uur slaap na een lange werknacht wegens een kapotte frigo die vervangen moest worden nog heel snel een rok. Bij het laatste stiksel voor het zoompje brak mijn naald die ik er beter had uitgenomen ipv erover te stikken. De naald floepste naar het inwendige van de machine en dus vees ik de naaldplaat eraf om het stuk speld er met een magneet die ik vastklemde met een pincet uit te vissen. En toen hé,… toen floepste de magneet ineens helemaal onderin het spoelhuis en bleef daar plakken. En ge kunt daar zelfs met dunne vingers dus niet aan hé. Dus werd er een breipriem verbogen en 3 kwartier gevist. De kopspeld kwam er zelfs eerde uit dan de magneet,… en toen kon de zoom eindelijk verder gestikt worden om daarna tot de conclusie te komen dat ik de rok eigenlijk niet zo mooi vond. Precies een deux piece’ke in combinatie met het vestje. Maar foert! Het zal wel goed zijn!
En toen nam ik foto’s,… ook  in de rapte.

De handleiding voor de pop en de kleren komt uit het boek van Tante Hilde. Maar dat had ge natuurlijk al gezien.

Aaipetpoeshoes

Na een nacht werken werd ik vorige week om 11 uur gewekt door een man wiens vinger op de belknop leek gevroren. Ik rolde uit bed om de bestelling aan te nemen en sloeg nadien een blik op mijn GSM,… de baby was geboren. Joepie, tof, eindelijk! Bezoek was pas vanaf ’s avonds toegelaten stond er,… boehoe en ik moest nog twee nachten ‘op’ gelijk we dat zeggen en het ziekenhuis is niet echt achter den hoek gelegen.
“En geen naam en geen geslacht zal kenbaar worden gemaakt alvorens de baby te aanschouwen!” had mijn broer op voorhand al gezegd. Maar twee dagen wachten,… nee zenne. Dus werd ik een hele ambeTANTE en probeerde eerst toch via mijn broer en daarna via mijn schoonzus. Niks werd gelost,… slapen zat er niet meer in. Mijn zus dan maar,…Ik SMSte: 4 volkorenlasagne’s van comea casa als ge zegt wat het is. Ja,.. ’t was inorde. Ze zou het zeggen,… jihaa! En toen stuurde ze opeens: “ze bieden me hier 6 comea casa’s om te zwijgen’  Lap é! Dus ik terug: 4 comea casa en mijne goeie appelcake! Sms terug: “ok voor 4 comea casa’s en het gewicht van de baby in appelcake’ OK! OK, ik doe het! En toen kreeg ik ein-de-lijk (intussen al 4 uur later) naam en geslacht te lezen. Héhé,… wat een gedoe zeg.

Dus ja,… nu hing ik eraan vast hé. 4 lasagnes en het gewicht van de baby zijnde 3.940 in appelcake. Gisteren bakte ik twee cakes van 823 en 861 gram zodus dat zou betekenen zo’n 5 cakes in het totaal ruim geschat. Om mijn zus een indigestie te besparen hebben we afgesproken het bij 2 cakes te houden en voor de rest van mijn schuld zou ik een hoesje voor haar ipad maken.
Dus dook ik in mijn patronencollectie maar ik vond niet echt iets naar mijn goesting. En nog eentje kopen,… hoeveel patronen kan een mens hebben? Dus begon ik vanmorgen zelf te tekenen en stikte ook in mekaar. En dat past begod! Ik had zelf s aan de stofrichting gedacht maar werd wel weer gefopt door de onderstebovenpoezen aan de voorzijde,…
En het past precies, de case inclusief.

En het dekentje werd ondertussen al overhandigd en bleek toevallig ook nog assorti met het kaartje te zijn.

Kom baby kom, daarbuiten is het warm!

De afgelopen 2 jaar werd ik 2 keer tante en dat gaan we dit jaar ook nog eens doen. Maar nummertje drie zit liever nog lekker warm, tijd om die eventjes naar buiten te lokken? Kom baby, kom, hier wacht een hANdgehaakt dekentje op jou!
En omdat we het geslacht niet mogen kennen werd het een dekentje met grijze zones,…. paars dat geen roze is en een soortig turquoise dat geen blauw is. Ik heb niet zo’n talent dat kleuren weet te combineren maar ik denk dat deze er wel mee door kan.

Ik was trouwens niet van plan om een dekentje te maken, dat kwam weer door mijn hoofd geschoten als een maf plan en op zo’n 10 dagen haakte ik het bij mekaar, bang om te laat te komen. In de golven zit een fout, die moet ik volgende keer anders doen maar al bij al valt het nog niet echt op. Die golfstukken stukken heb ik trouwens wel een keer of 100 opnieuw gedaan en ik telde in die tijd ook wel een miljoen keer tot 100,… mensen die me bezig zagen vonden dat ik veel geduld had en poogden voorzichtig dat ze in de Hema ook zulke dekentjes verkopen. Jaja natuurlijk,… maar die zijn niet hANdgehaakt en bijgevolg ook niet origineel. De werkwijze voor dit leuke deken haalde ik bij creJJtion.

Maar kijk, het is gelukt,… op tijd en wel. Snel maakte ik er nog een cadeauzak bij. Twee rechthoeken uit baalkatoen die ik aan mekaar lockte en bovenaan een omslag maakte voor een trekkoord die ik haakte in de kleuren van het dekentje. De koord is helaas wat te dik waardoor het trekken stroef loopt dus die doe ik tijdens het wachten op de baby nog wel eens opnieuw met een dunnere haaknaald en wat minder garen. En vooraan stempelde ik er met textielinkt heel klunzing ‘hoera baby’ op al was het misschien een beter idee om ‘kom, baby kom’ te stempelen.

En toen zat ik werkeloos te wachten,… en te wachten,…. en had ik niets om handen.
En toen ik de volgende dag in de veritas de nieuwe collectie lentekatoen in de etalage zag ging het mis,…

Daar zal alweer een deken geboren worden,…