Geel en alle kleuren van de wereld.

Zaterdag gaat de dochter naar het verjaardagsfeest van haar vriendinnen. Toevallig ving ik pas vorige week op dat ge tegenwoordig niet meer aan kleine cadeautjes doet maar aan cadeaubonnen,… dus vroeg ik in een poging meegaand en hip te zijn aan de mama van welke winkel ze graag een cadeaubon zouden willen. Maar gelukkig bestaan er nog mensen die denken zoals ikzelf en had ze ’t toch ook meer voor een echt cadeautje. Het hANdgemaakte cadeau van vorige jaar werd zelfs nog steeds gebruikt en dat doet mij effenaf veel plezier.

Ze hadden nog een tas nodig om hun balletpakje in te steken. Dus polste ik naar hun lievelingskleuren zijnde geel en alle kleuren van de wereld en dook in de stoffenkast. Gezien ik de hele krokusvakantie werk en aldus slechts een weekend en een dag had om alles klaar te krijgen, besloot ik het bij simpele trekkoordzakjes te houden. Ik gebruikte deze keer het patroon uit Zo geknipt en was zo verstandig om eerst op errata te googlen,

En voila, de tassen zijn klaar. Kleuren combineren is duidelijk niet mijn sterkste punt, het borduursel is redelijk mislukt en de ritsen staan in tegenovergestelde richtingen maar ja,… we hebben een cadeau, zullen we maar zeggen.

En kijk, de maakster van het berenpatroon vond de mijne tof. Tof, dat ze hem tof vond! 😉

Een kind zonder naam in de rapte.

Morgen 5 jaar geleden wist ik gelukkig wel hoe ik mijn kind wou noemen. Maar dit kind mag de jarige zelf een naam geven. In de rapte gemaakt, ik denk altijd dat ik te weinig cadeautjes ga hebben. Eigenlijk had ik helemaal geen tijd om zelf iets te maken,… Maar toen vloog die lap stof die ik ooit eens verkeerd had gewassen door mijn gedachten. Huidskleur voor een pop, stofresten heb ik meer dan genoeg,… en dus begon ik aan de pop en ik dacht, we doen het all the way dus ik maak er één met echt haar!  En toen kreeg ik het goede nieuws dat ik eigenlijk op donderdag al aan het werk moest ipv de vrijdag die ik in gedachten had. En toen hé, toen dacht ik: verdoemme, had ik toch maar één met “vast haar” genomen want dat echt haar hé, dat is voor specialisten,… twee dikke ‘tressen’ dat lukte mij nog net en mits een bevallige schikking ziet ge niet eens dat haar haar wat dunnetjes is bovenaan. En toen stond ik vroeg op en maakte ik nog een kroon en een vestje,… ook voor specialisten met veel tijd want dat ding binnenstebuiten draaien met een pincet,… pfwieuw, dat was niet gemakkelijk! En dat mini striklint strijken in die dikkere stof die ik koos ook niet dus haakte ik snel twee lintjes, dat gaat ook. En een bloemetje maakte het vestje af. Zo. Klaar. Héhé! Of zou ze nog een rok nodig hebben? Dus maakte ik gisteren na amper 3 uur slaap na een lange werknacht wegens een kapotte frigo die vervangen moest worden nog heel snel een rok. Bij het laatste stiksel voor het zoompje brak mijn naald die ik er beter had uitgenomen ipv erover te stikken. De naald floepste naar het inwendige van de machine en dus vees ik de naaldplaat eraf om het stuk speld er met een magneet die ik vastklemde met een pincet uit te vissen. En toen hé,… toen floepste de magneet ineens helemaal onderin het spoelhuis en bleef daar plakken. En ge kunt daar zelfs met dunne vingers dus niet aan hé. Dus werd er een breipriem verbogen en 3 kwartier gevist. De kopspeld kwam er zelfs eerde uit dan de magneet,… en toen kon de zoom eindelijk verder gestikt worden om daarna tot de conclusie te komen dat ik de rok eigenlijk niet zo mooi vond. Precies een deux piece’ke in combinatie met het vestje. Maar foert! Het zal wel goed zijn!
En toen nam ik foto’s,… ook  in de rapte.

De handleiding voor de pop en de kleren komt uit het boek van Tante Hilde. Maar dat had ge natuurlijk al gezien.

Shopper

Vorige week schoven hier twee toffe cadeaubonnen door de brievenbus. ‘Groten dank’ lieve nicht, stof en wol dat komt hier altijd van pas. Zodus ik wou haar bedanken,…
Bij de lading zakdoekpakkenzakjes van eind vorig jaar, viel haar oog op een exemplaar in een stof waarin ik haar ooit eens een klein zakje gevuld met washitape maakte. Ik hield dat opzij maar ik wou nog iets. Dus nam ik het Zo geknipt-boek.

Voor mij mag men dat boek nomineren als het meest bruikbare naaiboek van het afgelopen jaar. Van alle naaiboeken die ik vorig jaar insloeg is dat infeite het enige dat ik echt gebruik. Als ik op zoek ben naar een cadeautje dan is daar altijd iets in te vinden.

Van de bloemenstof had ik nog een ministuk liggen. Mits wat gepuzzel en gecombineer van stoffen kwam daar uiteindelijk het opvouwbare boodschappentasje uit.  Dus hees ik mij daarnet in koerspak, bond het pakje met de snelbinder op de buis van de fiets en fietste richting brievenbus van de nicht om aldaar met al mijn kracht het pak door de brievenbussleuf te stoempen.

Het jaar is goed begonnen want ik overwon reeds de vloek van de granny square,… geen idee waarom maar zo’n vierkant haken dat lukte mij niet. Op Pinterest vond ik een leuke uilensquare en na uren haken, terug aftrekken, vloeken en opnieuw proberen is het me gelukt. Ruk aan die wolresten catania,… een uilensquare-deken komt eraan. Geen idee over hoeveel jaren dit project lopende zal zijn. 🙂

De laatste lichting

Nog snel de laatste afgewerkte maaksels van dit jaar.

 

Na opzegging van dé  brief zal ik mijn kinderen een cadeautje overhandigen. Ik kocht in de Club 2 Poëzie-albums met paardenhoofden op de voorzijde en voorzag deze van een hANdgemaakte cover. Inspired by Zo geknipt van Sanne en Riet maar met aangepast patroon voor een schrift met harde kaft.
De poppetjesstof lag reeds lang in de kast en is bijzonder leuk voor dit project

 

In de rapte haakte ik dan nog deze beer. Ik schreef in één van de vorige posts al dat ik een zak met wol kreeg om knuffels voor Poekie te maken. Als bedanking maakte ik een beertje. Maar nu bleek de dame in kwestie de wol zelf cadeau te hebben gekregen en de gulle gever vond het beertje zo mooi dat ze er ook eentje wou maar dan liefst groter. Hum,… dat was wel niet de bedoeling maar ja,… nee durf ik niet te zeggen dus haakte ik deze beer naar een gratis patroon van Little Abbee Patterns.com. Mijn geweten is weer zuiver en mijn plichten vervuld. 

 

Voor de geldcadeautjes vond ik inspiratie op Pinterest. Teken een varken op vilt. Knip dat twee keer. Voorzie een sleuf zoals in een spaarpot, stik alles aan mekaar en je hebt eens iets anders dan een enveloppe om je petekind te belonen voor de schone nieuwjaarsbrief.

 

Als goed voornemen naar volgend jaar toe zal ik blijven maken en blijven bloggen, ook al leest hier geen kat of trekken de dingen die ik maak op niks. Ik zal blijven zagen spannen als iets niet lukt of klopt. 13 is niet mijn favoriete getal maar het afgelopen jaar heeft bewezen dat zelfs al is het even, het niet altijd even goed is als het zou moeten. Emotioneel zat ik het afgelopen jaar op een rollercoaster waarvan slechts een handvol mensen weet van heeft dus mijn gezaag, neem ge er als het u lukt maar bij. Gelukkig nieuwjaar. Voor iedereen. x

 

Kleine cadeautjes

Het is hier druk, zo tussen kerst en nieuw. Lijsten en cadeautjes vliegen me om de oren om dan nog maar te zwijgen over wat we gaan eten,… Dit jaar hou ik het heel simpel want ik werk -’s nachts- tot de 24ste ’s ochtends. Op zulke dagen heb ik niet veel zin meer om nog uitgebreid achter de potten te gaan staan. En tegen dat de pakjes open zijn en het nieuwe jaar van zich laat horen is het alweer werken geblazen.

Maar tijd dus en kleine cadeautjes,… Hele snelle kleine cadeautjes zelfs. Ik maakte er hier al eerder eentje maar had toen nog niet door dat ge dat zijstiksel langs binnen moet draaien, zie ik nu. 🙂 Papieren zakdoekpakjeszakjes werden het dus, uit een greep van stoffen uit mijn stoffenmand. De collega’s gaan mogen kiezen. Om ze mooi te presenteren maakte ik een mandje krokantje  uit Zo geknipt, waar ge toch wel wat de tijd voor moet nemen om dat netjes te doen. En ik had niet veel tijd en toen las ik over de vilten versie en maakte er zo nog 3. Met opgenaaide knoopjes want drukknopen kreeg ik daar niet door. En mijn voorraadje drukknopen alhier bevatte enkel de witte versie waardoor dat natuurlijk niet bijpassend is. Maar ’t is het gebaar hé. De stoffen versie is overigens wel steviger dan de vilten, die sneller uitzakt.

En dan nog snel zo’n pakjes in een mooi doosje voor de juffen,… en die zijn ook alweer voorzien. Héhé,… dat hebben we ook alweer mooi geflikt.

En mijn paddenstoelen staan op hun kop zie ik nu net,… ongelofelijk wat ik allemaal uitsteek,… ASEM

De haaktas

Het was al van in 2009 geleden dat ik schoonzus Caroline voor haar verjaardag deze tas maakte om haar haakgerief in te vervoeren. Dat zakje heeft zijn dienst goed bewezen en ziet er nog altijd even mooi uit. Maar de projecten werden groter en onlangs liet Caroline vallen dat een grotere zak misschien wenselijk zou zijn. En ik ben nu toevallig heel goed in het opvangen van tips,… zodus wou ik voor haar verjaardag graag een grotere tas maken en ik vond wat ik zocht in het boek: ‘Zo geknipt’. De grote schoudertas met verzonken rits zou het worden.
Maar dan heeft een mens ook nog tijd nodig hé en tijd is niet te koop. Gelukkig is er dan ook nog een zus en een logeerbed en kinderen die dat absoluut niet erg vinden om tante eens te wekken om 7 uur terwijl mama thuis na heerlijk uitslapen tot kwart na 8 zich achter de naaimachine kan placeren. Zo geknipt is niet Zo gedaan,… dat wist ik toen ik eraan begon want menig tas werd door mij al in mekaar gezet. Mijn machine had er geen zin in en maakte weer huppelende steken waardoor ik het tornmes menigmaal moest bezigen. Het stiksel is nog steeds niet perfect maar de tas steekt in mekaar en ze is groot! Daar kan menig bolletje wol in meegenomen worden.
In de binnenzak verwerkte ik plaats om haaknaalden in op te bergen en een schaar. In de buitenzakken kan vulsel gepropt worden om gehaakte diertjes mee op te vullen. Jaja,… ik ben jaloers. Zo’n mooie tas zou ik ook wel kunnen gebruiken. Ik sleep mijn haaksels vooralsnog mee in een Vermiljoenzakje dat ik ooit cadeau kreeg bij een bestelling. 🙂
Den bodem dat is een verhaal,… Karton dat heb ik hier niet liggen en ik durf de schaar niet in onze schone placematten zetten. Zodus bedacht ik, als ik nu eens een stuk stof zou lamineren,… Ge zou er zelf niet opkomen, ik weet het. Dat trekt blazen natuurlijk. Maar na een keer of 20 door het machine had ik iets dat toch als tassenbodem kan gebruikt worden. Ze blijft toch staan.

Zo, dat heb ik even ‘snel’ geflikt,  op een zondag voormiddag. Nu nog de rest van de cadeautjes inpakken. Gelukkige verjaardag Caroline!

*Waarom dat ding nu opeens geen paragrafen wil maken is me vooralsnog onduidelijk. Ge zult het dus helaas in enen trek moeten lezen. Mijn excuses.
En de witte stiklijnen voor de haaknaaldenzakjes moet ik ook nog wegvegen. ‘k Weet het!

Leila The Pony

Toen ik Leila The Pony zag in mijn zoomigurumiboek, werd ik instant verliefd. Die grote ogen, die gevlochten manen, dat grote lompe lijf,… maar enkel en alleen omdat hij niet gemaakt kan worden met mijn standaardwol voor zulke projecten (catania) en ik aldus naar de winkel moest,  duurde het even voor ik eraan begon. De wol kocht ik bij Bergère de France net voor sluitingstijd en we begonnen eraan,… en nu, enkele dagen later zit Leila hier te stralen. Ze is een cadeautje voor een meisjesbabyomacollega.  Ik hoop dat ze leuk wordt bevonden.

Mocht u Leila ook willen maken dan geef ik graag mee dat er een klein foutje is geslopen in de werkwijze van de armen. In ronde 9 en 10 moet de ‘inc’ een ‘dec’ zijn om op ’t einde aan het juiste aantal steken te komen. Dat bespaart u al wat denk -en telwerk. 😉

Het patroon van Leila is een creatie van Lilleliis.

Ik zeg u geen vaarwel

Ik zeg u geen vaarwel mijn vriend
Dra zien w’elkander weer
Zodra de lente komt in’t land
Zien wij elkander weer 

 

Een oud lied, maar het blijft actueel. De jongste kwam gisteren vertellen dat een kindje van haar klas naar het buitenland gaat verhuizen en dat ze daar vrijdag een groot afscheidsfeest voor gaan bouwen. Op de limiet ofte op één dag tijd maakte ik deze aap als herinnering aan zijn tijd in de apenklas. Hij kijkt zelfs een beetje treurig.

Het patroontje staat in het boekje Zoomigurumi, een collectie leuke kleine diertjes ontworpen door 12 designers. Het werd onlangs uitgebracht in samenwerking met amigurumipatterns.net. Een hebbeding zodus ik heb het. 😉

Kerstgevoelens

Dat komt op zo één keer op een jaar, de kerstgevoelens. Dit jaar waren ze er al vroeg bij, al een geluk want ik ben er toch even mee bezig geweest. Toen ik Christels kerstboek onder ogen keek kon ik niet wachten om eraan te beginnen. Mijn eerste stuk werd een kerstkrans voor op het werk.

Daarna maakte ik het engeltje op de kerstbal. Fotografisch gezien eerder een Bengel want ze bleef maar in ’t rond draaien waardoor ik ze niet deftig getrokken kreeg.

Op Pinterest vond ik het idee van de kartonnen Rudolf. Die kreeg ook een plaatsje in ons lokaal op ’t werk. Om helemaal in de kerstsfeer te komen kreeg hij bollen in zijn gewei en een rood lint om zijn nek. Ik vind hem geweldig.

En ook al is ’t nog maar begin december en is de Sint zelfs nog niet het land uit,… het zal dit jaar weer zeer snel kerstmis zijn! How how how!

Herfst

Vooralsnog bevinden we ons nog steeds in de herfst, mijn favoriete seizoen. Regen en wind maar ook mooie kleuren in de natuur, vogels op mezenbollen en heerlijke geuren. En zo zat ik vandaag achter de naaimachine te werken aan een nieuwe sprookjesjurk en ik dacht: “ik wil een pennenzak maken.” En toen had ik plots geen zin meer in heel die jurkenhistorie en begon aan een pennenzak met paddenstoelen, hij lag hier al een hele poos geknipt klaar. Vorig jaar waagde ik me ook al eens aan de pennenzakkerij maar dat bracht enkel een hele hoop frustratie omdat ik die hoeken niet mooi gemaakt kreeg.

 

 

 

 

 

 

 

Deze maakte ik volgens het patroon van de Nadia Pouches van I Think Sew. De uitleg die ze erbij geven is heel summier maar mits een beetje naaikennis kan zelfs ik daar wel iets van maken. De paddenstoelen staan op hun zij, ik vergat de handige treklipjes aan de zijkanten en de kleine hoekjes afzetten met biais is nu niet van ’t properste werk dat ik al ooit afleverde maar ‘soit’ we hebben een pennenzak en dat was wat ik wou.

Nog herfstige ideeën nodig? Ik pinde op pinterest dit prachtig herfstboeket van esdoornbladeren. Ik ging op zoek maar vond enkel de gewone esdoorn en niet de variant met de mooie rode bladeren. En dan vouwen,… ik zal nog wat moeten oefenen medunkt maar we zijn toch nuttig bezig geweest zullen we maar denken.