Aaipetpoeshoes

Na een nacht werken werd ik vorige week om 11 uur gewekt door een man wiens vinger op de belknop leek gevroren. Ik rolde uit bed om de bestelling aan te nemen en sloeg nadien een blik op mijn GSM,… de baby was geboren. Joepie, tof, eindelijk! Bezoek was pas vanaf ’s avonds toegelaten stond er,… boehoe en ik moest nog twee nachten ‘op’ gelijk we dat zeggen en het ziekenhuis is niet echt achter den hoek gelegen.
“En geen naam en geen geslacht zal kenbaar worden gemaakt alvorens de baby te aanschouwen!” had mijn broer op voorhand al gezegd. Maar twee dagen wachten,… nee zenne. Dus werd ik een hele ambeTANTE en probeerde eerst toch via mijn broer en daarna via mijn schoonzus. Niks werd gelost,… slapen zat er niet meer in. Mijn zus dan maar,…Ik SMSte: 4 volkorenlasagne’s van comea casa als ge zegt wat het is. Ja,.. ’t was inorde. Ze zou het zeggen,… jihaa! En toen stuurde ze opeens: “ze bieden me hier 6 comea casa’s om te zwijgen’  Lap é! Dus ik terug: 4 comea casa en mijne goeie appelcake! Sms terug: “ok voor 4 comea casa’s en het gewicht van de baby in appelcake’ OK! OK, ik doe het! En toen kreeg ik ein-de-lijk (intussen al 4 uur later) naam en geslacht te lezen. Héhé,… wat een gedoe zeg.

Dus ja,… nu hing ik eraan vast hé. 4 lasagnes en het gewicht van de baby zijnde 3.940 in appelcake. Gisteren bakte ik twee cakes van 823 en 861 gram zodus dat zou betekenen zo’n 5 cakes in het totaal ruim geschat. Om mijn zus een indigestie te besparen hebben we afgesproken het bij 2 cakes te houden en voor de rest van mijn schuld zou ik een hoesje voor haar ipad maken.
Dus dook ik in mijn patronencollectie maar ik vond niet echt iets naar mijn goesting. En nog eentje kopen,… hoeveel patronen kan een mens hebben? Dus begon ik vanmorgen zelf te tekenen en stikte ook in mekaar. En dat past begod! Ik had zelf s aan de stofrichting gedacht maar werd wel weer gefopt door de onderstebovenpoezen aan de voorzijde,…
En het past precies, de case inclusief.

En het dekentje werd ondertussen al overhandigd en bleek toevallig ook nog assorti met het kaartje te zijn.

Kom baby kom, daarbuiten is het warm!

De afgelopen 2 jaar werd ik 2 keer tante en dat gaan we dit jaar ook nog eens doen. Maar nummertje drie zit liever nog lekker warm, tijd om die eventjes naar buiten te lokken? Kom baby, kom, hier wacht een hANdgehaakt dekentje op jou!
En omdat we het geslacht niet mogen kennen werd het een dekentje met grijze zones,…. paars dat geen roze is en een soortig turquoise dat geen blauw is. Ik heb niet zo’n talent dat kleuren weet te combineren maar ik denk dat deze er wel mee door kan.

Ik was trouwens niet van plan om een dekentje te maken, dat kwam weer door mijn hoofd geschoten als een maf plan en op zo’n 10 dagen haakte ik het bij mekaar, bang om te laat te komen. In de golven zit een fout, die moet ik volgende keer anders doen maar al bij al valt het nog niet echt op. Die golfstukken stukken heb ik trouwens wel een keer of 100 opnieuw gedaan en ik telde in die tijd ook wel een miljoen keer tot 100,… mensen die me bezig zagen vonden dat ik veel geduld had en poogden voorzichtig dat ze in de Hema ook zulke dekentjes verkopen. Jaja natuurlijk,… maar die zijn niet hANdgehaakt en bijgevolg ook niet origineel. De werkwijze voor dit leuke deken haalde ik bij creJJtion.

Maar kijk, het is gelukt,… op tijd en wel. Snel maakte ik er nog een cadeauzak bij. Twee rechthoeken uit baalkatoen die ik aan mekaar lockte en bovenaan een omslag maakte voor een trekkoord die ik haakte in de kleuren van het dekentje. De koord is helaas wat te dik waardoor het trekken stroef loopt dus die doe ik tijdens het wachten op de baby nog wel eens opnieuw met een dunnere haaknaald en wat minder garen. En vooraan stempelde ik er met textielinkt heel klunzing ‘hoera baby’ op al was het misschien een beter idee om ‘kom, baby kom’ te stempelen.

En toen zat ik werkeloos te wachten,… en te wachten,…. en had ik niets om handen.
En toen ik de volgende dag in de veritas de nieuwe collectie lentekatoen in de etalage zag ging het mis,…

Daar zal alweer een deken geboren worden,…

Een kussen met een naam erop

Indien mogelijk meegeven met uw kleuter: een kussen voor de snoezelhoek. Gelieve er wel duidelijk de naam op te vermelden.
Volgens mij is dat inorde.
Zo u zelfs de intentie zou hebben om voor een nageslacht te zorgen en u staat voor de naamkeuze en u merkt al dat u vroeg of laat een onweerstaanbare drang zou kunnen krijgen om met flockfolie te werken dan heb ik één goede raad: kies een korte. 😉
De stof is iets van Freespirit dat al heel lang niet wist wat het wou worden. Blij dat het uiteindelijk een snelle kussensloop werd want zo scheeftrekkend hebben we ze zelden gehad.
En ik hoor u denken: paspel? Paspel is pffff als het rap moet gaan en voor mij is dat kussen zo al even schoon. Voila.

Shopper

Vorige week schoven hier twee toffe cadeaubonnen door de brievenbus. ‘Groten dank’ lieve nicht, stof en wol dat komt hier altijd van pas. Zodus ik wou haar bedanken,…
Bij de lading zakdoekpakkenzakjes van eind vorig jaar, viel haar oog op een exemplaar in een stof waarin ik haar ooit eens een klein zakje gevuld met washitape maakte. Ik hield dat opzij maar ik wou nog iets. Dus nam ik het Zo geknipt-boek.

Voor mij mag men dat boek nomineren als het meest bruikbare naaiboek van het afgelopen jaar. Van alle naaiboeken die ik vorig jaar insloeg is dat infeite het enige dat ik echt gebruik. Als ik op zoek ben naar een cadeautje dan is daar altijd iets in te vinden.

Van de bloemenstof had ik nog een ministuk liggen. Mits wat gepuzzel en gecombineer van stoffen kwam daar uiteindelijk het opvouwbare boodschappentasje uit.  Dus hees ik mij daarnet in koerspak, bond het pakje met de snelbinder op de buis van de fiets en fietste richting brievenbus van de nicht om aldaar met al mijn kracht het pak door de brievenbussleuf te stoempen.

Het jaar is goed begonnen want ik overwon reeds de vloek van de granny square,… geen idee waarom maar zo’n vierkant haken dat lukte mij niet. Op Pinterest vond ik een leuke uilensquare en na uren haken, terug aftrekken, vloeken en opnieuw proberen is het me gelukt. Ruk aan die wolresten catania,… een uilensquare-deken komt eraan. Geen idee over hoeveel jaren dit project lopende zal zijn. 🙂

De laatste lichting

Nog snel de laatste afgewerkte maaksels van dit jaar.

 

Na opzegging van dé  brief zal ik mijn kinderen een cadeautje overhandigen. Ik kocht in de Club 2 Poëzie-albums met paardenhoofden op de voorzijde en voorzag deze van een hANdgemaakte cover. Inspired by Zo geknipt van Sanne en Riet maar met aangepast patroon voor een schrift met harde kaft.
De poppetjesstof lag reeds lang in de kast en is bijzonder leuk voor dit project

 

In de rapte haakte ik dan nog deze beer. Ik schreef in één van de vorige posts al dat ik een zak met wol kreeg om knuffels voor Poekie te maken. Als bedanking maakte ik een beertje. Maar nu bleek de dame in kwestie de wol zelf cadeau te hebben gekregen en de gulle gever vond het beertje zo mooi dat ze er ook eentje wou maar dan liefst groter. Hum,… dat was wel niet de bedoeling maar ja,… nee durf ik niet te zeggen dus haakte ik deze beer naar een gratis patroon van Little Abbee Patterns.com. Mijn geweten is weer zuiver en mijn plichten vervuld. 

 

Voor de geldcadeautjes vond ik inspiratie op Pinterest. Teken een varken op vilt. Knip dat twee keer. Voorzie een sleuf zoals in een spaarpot, stik alles aan mekaar en je hebt eens iets anders dan een enveloppe om je petekind te belonen voor de schone nieuwjaarsbrief.

 

Als goed voornemen naar volgend jaar toe zal ik blijven maken en blijven bloggen, ook al leest hier geen kat of trekken de dingen die ik maak op niks. Ik zal blijven zagen spannen als iets niet lukt of klopt. 13 is niet mijn favoriete getal maar het afgelopen jaar heeft bewezen dat zelfs al is het even, het niet altijd even goed is als het zou moeten. Emotioneel zat ik het afgelopen jaar op een rollercoaster waarvan slechts een handvol mensen weet van heeft dus mijn gezaag, neem ge er als het u lukt maar bij. Gelukkig nieuwjaar. Voor iedereen. x

 

De moustache

Voor het kerstfeest bij mijn familie trekken wij sinds enkele jaren een naam. Ik trok mijn vader en kreeg zoals verwacht een lijstje met veel fotografie benodigdheden. Een zonnekap, een lensdoekje én accecoires te gebruiken bij fotoshoots, …
Vol enthousiasme dook ik de kringwinkel binnen maar afgezien van 2 scheve en vooral mottige hoedjes vond ik er niet veel. Dus besloot ik zelf aan ’t werk te gaan en haakte deze moustache op een stokje.

Ze is nogal groot uitgevallen en snormatig niet helemaal in balans maar ach, … we hebben er toch goed mee gelachen.

Natuurlijk volgde een fotosessie maar helaas geef ik de bloglezers enkel een blik op de hANdgehaakte moustache. Het patroon haalde ik op ravelry.

De maakmachine

Mensen vragen mij vaak waar ik de tijd haal en dan zeg ik: ik doe dat allemaal tussendoor. Ik heb de drang om continu bezig te zijn. Eén minuut niet bezig zijn is tijdverlies. Zodus, dan maakt een mens al eens wat hé.

De volgende creatie die afgewerkt werd is een beer voor iemand die me een ganse zak wol schonk om knuffels mee te haken voor het Poekie-project. Een winterbeer die warmte brengt. Schoon toch, in deze tijd van ’t jaar?

En dan had ik ook nog een ideetje om mijn nieuwjaarswensen onder een kraslot te verbergen. En nu zou ik hier een tutorial kunnen plaatsen en doen dat ik dat helemaal zelf heb uitgevonden maar niets is minder waar want de werkwijze vond ik gewoon alhier. Het was spannend om te zien of het zou lukken maar dat werkt perfect. Op naar ’t volgende project.

Kleine cadeautjes

Het is hier druk, zo tussen kerst en nieuw. Lijsten en cadeautjes vliegen me om de oren om dan nog maar te zwijgen over wat we gaan eten,… Dit jaar hou ik het heel simpel want ik werk -’s nachts- tot de 24ste ’s ochtends. Op zulke dagen heb ik niet veel zin meer om nog uitgebreid achter de potten te gaan staan. En tegen dat de pakjes open zijn en het nieuwe jaar van zich laat horen is het alweer werken geblazen.

Maar tijd dus en kleine cadeautjes,… Hele snelle kleine cadeautjes zelfs. Ik maakte er hier al eerder eentje maar had toen nog niet door dat ge dat zijstiksel langs binnen moet draaien, zie ik nu. 🙂 Papieren zakdoekpakjeszakjes werden het dus, uit een greep van stoffen uit mijn stoffenmand. De collega’s gaan mogen kiezen. Om ze mooi te presenteren maakte ik een mandje krokantje  uit Zo geknipt, waar ge toch wel wat de tijd voor moet nemen om dat netjes te doen. En ik had niet veel tijd en toen las ik over de vilten versie en maakte er zo nog 3. Met opgenaaide knoopjes want drukknopen kreeg ik daar niet door. En mijn voorraadje drukknopen alhier bevatte enkel de witte versie waardoor dat natuurlijk niet bijpassend is. Maar ’t is het gebaar hé. De stoffen versie is overigens wel steviger dan de vilten, die sneller uitzakt.

En dan nog snel zo’n pakjes in een mooi doosje voor de juffen,… en die zijn ook alweer voorzien. Héhé,… dat hebben we ook alweer mooi geflikt.

En mijn paddenstoelen staan op hun kop zie ik nu net,… ongelofelijk wat ik allemaal uitsteek,… ASEM

De haaktas

Het was al van in 2009 geleden dat ik schoonzus Caroline voor haar verjaardag deze tas maakte om haar haakgerief in te vervoeren. Dat zakje heeft zijn dienst goed bewezen en ziet er nog altijd even mooi uit. Maar de projecten werden groter en onlangs liet Caroline vallen dat een grotere zak misschien wenselijk zou zijn. En ik ben nu toevallig heel goed in het opvangen van tips,… zodus wou ik voor haar verjaardag graag een grotere tas maken en ik vond wat ik zocht in het boek: ‘Zo geknipt’. De grote schoudertas met verzonken rits zou het worden.
Maar dan heeft een mens ook nog tijd nodig hé en tijd is niet te koop. Gelukkig is er dan ook nog een zus en een logeerbed en kinderen die dat absoluut niet erg vinden om tante eens te wekken om 7 uur terwijl mama thuis na heerlijk uitslapen tot kwart na 8 zich achter de naaimachine kan placeren. Zo geknipt is niet Zo gedaan,… dat wist ik toen ik eraan begon want menig tas werd door mij al in mekaar gezet. Mijn machine had er geen zin in en maakte weer huppelende steken waardoor ik het tornmes menigmaal moest bezigen. Het stiksel is nog steeds niet perfect maar de tas steekt in mekaar en ze is groot! Daar kan menig bolletje wol in meegenomen worden.
In de binnenzak verwerkte ik plaats om haaknaalden in op te bergen en een schaar. In de buitenzakken kan vulsel gepropt worden om gehaakte diertjes mee op te vullen. Jaja,… ik ben jaloers. Zo’n mooie tas zou ik ook wel kunnen gebruiken. Ik sleep mijn haaksels vooralsnog mee in een Vermiljoenzakje dat ik ooit cadeau kreeg bij een bestelling. 🙂
Den bodem dat is een verhaal,… Karton dat heb ik hier niet liggen en ik durf de schaar niet in onze schone placematten zetten. Zodus bedacht ik, als ik nu eens een stuk stof zou lamineren,… Ge zou er zelf niet opkomen, ik weet het. Dat trekt blazen natuurlijk. Maar na een keer of 20 door het machine had ik iets dat toch als tassenbodem kan gebruikt worden. Ze blijft toch staan.

Zo, dat heb ik even ‘snel’ geflikt,  op een zondag voormiddag. Nu nog de rest van de cadeautjes inpakken. Gelukkige verjaardag Caroline!

*Waarom dat ding nu opeens geen paragrafen wil maken is me vooralsnog onduidelijk. Ge zult het dus helaas in enen trek moeten lezen. Mijn excuses.
En de witte stiklijnen voor de haaknaaldenzakjes moet ik ook nog wegvegen. ‘k Weet het!

Leila The Pony

Toen ik Leila The Pony zag in mijn zoomigurumiboek, werd ik instant verliefd. Die grote ogen, die gevlochten manen, dat grote lompe lijf,… maar enkel en alleen omdat hij niet gemaakt kan worden met mijn standaardwol voor zulke projecten (catania) en ik aldus naar de winkel moest,  duurde het even voor ik eraan begon. De wol kocht ik bij Bergère de France net voor sluitingstijd en we begonnen eraan,… en nu, enkele dagen later zit Leila hier te stralen. Ze is een cadeautje voor een meisjesbabyomacollega.  Ik hoop dat ze leuk wordt bevonden.

Mocht u Leila ook willen maken dan geef ik graag mee dat er een klein foutje is geslopen in de werkwijze van de armen. In ronde 9 en 10 moet de ‘inc’ een ‘dec’ zijn om op ’t einde aan het juiste aantal steken te komen. Dat bespaart u al wat denk -en telwerk. 😉

Het patroon van Leila is een creatie van Lilleliis.