Verplichtingen

Ieder jaar een gevreesd moment: de kleren voor het schoolfeest. Dit jaar verwacht men tegen maandag aanstaande: een T-shirt en broek/rok in dezelfde kleur en zonder print. Dus ik maakte een klokrok uit den boek van de Mme. En alweer kloppen mijn maten en krijg ik het ding moeilijk over de poep. Ik moet iets mis doen. Maar goed, mits wat trekwerk zal hij wel dienen. Helemaal in haar ‘faforiete’ kleur. Jihaa!

En dan hebben ze als thema komende week de wereld onder water en dus ook: vissen,… Omdat ze tegenwoordig jurken boven rokken verkiest dacht ik met mijn lap vissen van Michael Miller  een jurk te maken. Uiteindelijk is het dan toch een rokje geworden met als patroon mijn favoriete model zijnde de swingset skirt van Oliver +s.

De foto werd getrokken met een Nikon camera, de rok gestreken met een strijkijzer van Philips, de voet die de naaimachine pedaal indrukte droeg een schoen van Think ! en den elastiek die ik gebruikte in de rok is van het merk Silverline. En als ik echt geen energie meer heb dan steek ik batterijen van Duracell op, dat loopt zoveel makkelijker. Tot zover de reclame want reclame is tegenwoordig hipper dan hip.

Advertentie

Girl’s world: rok & ook een beetje roll.

Mijn grootste -en enige héhé- fan mocht een rokje bestellen voor haar communie. Allé ’t is goed, zeg eens een kleur, sprak ik en kreeg appelblauwzeegroen terug. Aha! Goed, dat heb ik juist liggen dacht ik maar achteraf is dat appelblauwzeegroen precies toch wat turqoise gebleken. Maar met een roze bril op is dat heus echt wel appelblauwzeegroen hoor Sarah!

De stof da’s girl’s world van Freespirit geworden. En het model is het eerste uit den boek van de Mme. Allé nee, eigenlijk maakte ik al een klokrok voor mezelf maar nadat ik den tailleband er al half op had gezet wou ik hem voorzekers eens passen en bleek de rok  -ondanks mijn secuur opgemeten lijf – vanzelf af te zakken dus gooide ik hem teleurgesteld en niet van plan terug te verdikken voor een rok in de lappenmand. Ik hoop dus dat deze wel past want na een vergelijkende blik op de opgegeven maten en de tabel op bladzijde 13 in het boek, keek ik ook wat bedenkelijk. Een taille tussen de 2 en de 4 jaar, een heupomtrek rond 6 en 8 jaar en een lengte van 10 jarige. Wat moet een mens daar mee? Zien dat de poep er zeker inkan en dat het rokske niet te mini is zeker?

Ik heb al menig rokje gemaakt maar als naaister met een serieuze vorm van faalangst kies ik altijd voor de gemakkelijke toestanden waarbij bijna niets kan misgaan. De miserie begon al toen bleek dat er onvoldoende stoflengte overbleef om de tailleband in zijn geheel uit te knippen. Ik heb hem dan teleurgesteld in twee delen gemaakt en om de schade wat goed te maken heb ik er een paspeltje tussen gestoken. Ik heb mij tevens zot gezocht naar een niet te truttig kantje voor de zoom maar helaas,… ik heb niet gevonden en ik wou de rok vandaag af waardoor ik helaas niet in het paradijs der kantjes -Hexagoon, Ravenstraat, Leuven- ben geraakt. Strubbelingen had ik ook met den elastiek. Die plooit zichzelf altijd dubbel. Ik heb de foto al getrokken maar ik zal hem er nogmaals -voor de vijfde keer- uithalen. Ik heb er overigens ook al  verschillende maten van elastiek ingestoken. Niks helpt. Miserie komt er altijd wel bij als ik iets maak.

Maar zo aan de wasdraad is ’t wel schoon zenne. Nu duimen dat het kind erin geraakt. Ik weet intussen al wel dat het op zicht al heel goed bevonden is. 🙂

Allemaal rokjes

Voor wie nog zou twijfelen een hANdgemaakte recensie over het door mij in één ruk uitgelezen boek van Mme Zsazsa.

Het lang verwachte boek van Mme Zsazsa met een geweldige vormgeving en fotografie door Elza D. brengt een glimlach op je lippen. Geschreven in de zo typische stijl van Mme Zsazsa met een grap en een grol tussen de lijnen door. Ik ben er zeker van dat iedereen hiermee een mooi rokje zal kunnen maken. In dit boek zal je geen onverstaanbare naaiterminologie  vinden, alles is klaar en duidelijk uitgeschreven en ook aan mensen die het het eerder van getekende handleidingen moeten hebben is gedacht. 2 enveloppen met patronen op ware grootte maken dit boek de complete handleiding voor al wie zelf rokjes wil maken. Een grote diversiteit van modellen voor groot en klein. Zeer inspirerend. Een boek dat je echt in je collectie moet hebben.

Maar u twijfelde ook niet hé? Het is gewoon goed! Ik wens Mme Zsazsa en Elza D. een Piet Huysentruyt en Jeroen Mues overstijgende verkoop, een toprating in de categorie non fictie, talloze herdrukken en een vermelding in de wikipedia.

Schelpenzakjes

Vorige week trokken wij op daguitstap naar zee. Voor deze gelegenheid flanste ik de avond voordien nog snel twee schelpenzakjes in elkaar. Ik had geluk met het weer, ’t was zeer winderig dus ik schoot de ene goeie foto na de andere. Voor de kinderen was het iets minder plezant, hun velleke onderging een gratis zandstraling. Hieronder ziet u één dappere schelpenraapster in actie. Merk op dat het schelpenzakje perfect assorti is met het rokske dat -ook de avond voordien- eindelijk afgewerkt werd. Het is een cirkelrok met tailleband in tricot. “Amaai, hebde gij dat daar kunnen aanzetten?” sprak schoonmoeder bewonderend. Jaja!

 

Stikken in ’t wild

Nee ik bericht u niet vanop een tropische vakantiebestemming alwaar de lianen mij om de oren slaan. Het gaat hier gewoon over één van mijn maaksels dat ik reeds een week of drie klaar heb maar nu pas aan de gelukkige ontvangers heb kunnen bezorgen. En gelukkig zijn de ontvangers want een wonderschoon dochtertje zag het levenslicht. Dat vroeg dus om een hANdgemaakt cadeau en zodus kroop ik achter mijn naaimachine, bracht mijn armen ten hemel en dankte Eloleo voor het publiceren van de werkwijze voor een Zsazsa zonder biais, moest ik dat zelf al niet meer overdenken.

Het geboortekaartje had dan ook nog eens het perfecte thema want op de voorzijde prijkte een leuk appliceerbaar vogeltje. Omdat appliceren zoals ge al wel weet niet tot mijn favoriete naaitruukskes behoort, besloot ik om een poging tot ‘wild stikken’ te proberen. Ik zette mijn haar omhoog met gel, deed een ring door mijn neus, hing een rode lap achter de naaimachine en begon wild te stikken en ben tevreden over het eindresultaat. Een liefelijk vogeltje dat lijkt op dat van het kaartje met 3 sterren in de lucht. De binnenkant werd gevoerd met sterrenstof. En eindelijk ontdekte ik dat deze luierzakjes ontworpen zijn op de natte doekjesverpakkingen van den Hema, ze passen er perfect in. Maar dat wist ge waarschijnlijk al?

Het snelsnel pré- geboorte pakket

“Ha!” sprak de mAN gisteren, nadat hij met de oudste dochter terugkwam van de kiné. “Morgen is het de laatste keer dat ze bij deze kiné gaat want dan gaat haar zwangerschapsverlof in, moeten we geen cadeauke geven?” Euhm ja zeg, normaal gezien geeft ge zoiets toch als de baby geboren is? ‘k Wist niet eens of ik roze of blauwe stof uit de kast moet halen. Maar goed, ik ben er vanmorgen dan toch maar aan begonnen. Ik waagde mij nekeer aan een luierzakske naar model van Mme Zsazsa omdat dat er  snel klaar uitzag. Maar ‘k had het kunnen weten é.: biais en ik dat gaat niet samen. Allé, ’t ging er wel van den eerste keer rond maar ik kan er niet tegen als dat er niet perfect gestikt uitziet. En ook: ge kunt daar niet gelijk welk pak natte doekskes bijsteken, anders wordt het hele ding veel te dik en sluit het niet meer,… ik ben 2 keer naar de winkel moeten lopen vooraleer ik een geschikt pak vond. Een halfledige verpakking werkt het beste maar dat kunt ge zo toch niet afgeven. Het werd dus een klein pakske billenpoetsers van het kruidvat, dan lukte het uiteindelijk wel. Assorti maakte ik nog een slab en een girafke uit den boek van Jansdotter. De stof is van Michael Miller, speciaal gekozen omdat ik dus niet wist of het nu roos of blauw moest zijn. In maart wordt de baby verwacht. Tegen dan maak ik wel iets ‘deftig’ afgewerkt.

Een lamszjilé

Ik had nochtans gezworen dat ik dat echt niet mooi vond, zo’n schaapachtig ‘zjiléken’ voor de kinderen. Maar ik ben dan uiteindelijk toch overstag gegaan en ben er eentje beginnen maken, al was ’t maar omdat de jongste dochter het exemplaar van haar juf -eentje uit de winkel- zo mooi vond. Ik gebruikte het patroon van Mme Zsazsa dat ik na 100 pogingen uiteindelijk toch zonder hulp op ware grootte heb kunnen uitprinten. (Ge download de originele versie, doet die open in paint, klikt daar op afdrukvoorbeeld en klikt dan op pagina-instellingen en zet het ding op staand ipv liggend en vinkt daar ook ergens bij schaal aanpassen het vakske aanpassen aan dat op 100% moet staan en klikt dan op afdrukken ASEM) Wat ge ook kunt doen is de knippie van -ik denk- een keer of 3 geleden gebruiken want daar stond ook een gilet in.

En dan kocht ik ‘schaap’ bij Pauli -amaai da’s kostelijk- en koos een stofke dat bij haar broek voor morgen paste uit mijn stoffenkast. Ik zette ook nog de blogpagina over omkeerbare vestekens van Tante Hilde open. En toen begon ik eraan en was snel klaar en tevreden. Gelukkig vond ze haar eigen vestje geweldig mooi en zwierde het niet meteen uit. Even was er discussie over de kant die naar buiten gedragen zou worden: “deze, nee deze of nee toch maar deze, maar laat dat net het plezante -maar niet midden in de ochtendspits- van deze vestjes te zijn.

Ik vond het zelfs zo tof dat ik op kerstdag zelve besloot om er nog snel eentje te maken voor mijn petekind. Daardoor waren we wel wat te laat op het feest maar dat staken we gewoon op de sneeuw é. Voor het exemplaar van Timo gebruikte ik een stuk stof dat een rokske had moeten worden –gemaakt door mijne man maar dat mag ik normaal niet hardop zeggen- maar ik vond dat echt een jongensstof dus het werd verknipt. Omdat ik het crèmekleurige schaap niet vond passen tegen de witte achtergrond snorde ik ergens uit de diepe diepten van mijn stoffenkast nog een stuk grijs hoogpolig fleece op dat wonderschoon bleek te passen bij mijn buitenstof. Enfin, een perfect safarivestje was geboren op eenen kerstdag. Schoon. Daarbij gaf ik ook nog een geflockt shirt. ’t Was mijn eerste flockpoging zodus, niet te nauw kijken. 🙂

En dan had ik gisteren ineens ook nog goesting om er eentje te maken. Het werd een knuddig rozig vestje in maatje 1 – 1.5 jaar. En we zijn nog niet klaar want de oudste wil er ook nog één al vrees ik dat die net buiten de maten valt maar ik ga het er toch op wagen. Dan is er ook nog iemand zoooooot van de vogelkes van Michael Miller -allé, vogelKES, ’t zijn serieuze vogelen- en ik wist niet meteen wat ik ermee zou kunnen maken. En ze is dan ook nog eens zoooot van de vestekes dus ik denk dat ik een poging waag om er eentje in ’t groot te maken ook. En dan zal ’t wel volstaan en bijna lente zijn zeker?

Mocht u zich afvragen of het hier ‘stoffig’ was alonder den boom? De buit: 2 stukken stof uit een pakske gevist, 2 stoffenbonnen van Pauli en ene van bij Vermiljoen. Jo-de-la-hitie!

Secret Santa, het slot.

Secret Santa kwam vorige week ten huize van al zeer vroeg aanbellen, -ja 2 keer zoals in de film- we stonden net op ’t punt om naar school te vertrekken. Maar ja, zo’n schoon en vooral spannende doos kunt ge toch niet ongeopend laten? Dus foert de school, de doos moest eerst open. En al snel werd duidelijk waarom de postbode zo vroeg was. Mijn Secret Santa was niemand minder dan Plukdedag, nou dat was vanmorgen zeker het geval. De doos stak bomvol,… Een romantisch schriftje en kaarskes uit de Flow, kerstversiering die de kinderen direct aansloegen, een leuk zakje, roerbakmie -zit in de kast staat niet op de foto- een theezakjesportemonee, een zsazsakaart, een prachtig vilten zakje met hartvormig lekkers -gepikt en opgegeten door de kinderen- en een heel mooi stuk stof. Ge had het niet beter kunnen kiezen Plukdedag! Nogmaals dank je wel!

En dan was er mijn eigen Secret Santa maaksel,… Ik koos voor een tas naar een patroon van That * Darn * Cat. Het patroon heb ik al een poos in mijn patronenmap zitten dus ik weet niet of het nog verkrijgbaar is. De  tas is makkelijk te maken. Ik gebruikte een soort suede voor de buitenzijde wat de tas stijf maakte. Bij de eerste uitvoering van de tas scheurde de voering tijdens het keren. Tedoemme toch. Opnieuw begonnen ging alles goed. Tussen de naden op de voorzijde plaatste ik een stuk piping gemaakt uit de voeringstof voor wat contrast. Binnenin zit nog een zijzakje. De voering zat iets te ruim naar mijn goesting, dat los ik bij een volgende poging anders op. Bijpassend maakte ik dan ook nog de Keychain Clutch van Keyka Lou in de voeringsstof – van Pauli- van de tas. en dan waren er ook nog een vilten kerstboompje geïnspireerd op de wenskaart van Elzazsa die ik in mijn eigen Secret Santa pakket vond en een knuffelbeertje voor ’t zoontje, zelf gekocht dus niet zelf gemaakt. 🙂

En dan rest mij enkel nog een diepe buiging richting Tess die dit allemaal wist te organiseren. Dank u Tess voor deze vermoedelijk helse onderneming.

Een stoffen corsage.

De laatste tijd doe ik niet veel anders dan wat prutsen. Een broek voor mijn metekind – versch geboren, gezond, supermooi, braaf, schattig en al wat ge maar wilt- in nickyvelours geraakt maar niet gemaakt. Enkel de zomen ontbreken nog maar ik vind diene nickyvelours zo vreselijk om mee te werken. Hoe krijg ik daar in naam der wet een schone rechte zoom in als dat krolt en doet? Enfin, ze ligt hier te liggen. Gelukkig heeft het kind kleren genoeg. Kraamcadeautjes da’s nooit mijn sterkste punt geweest. Dat mislukt toch slag om keer.

Wat heb ik dan geprutst zult ge mij vragen? Awel ja vorig weekend op den trein heb ik zo’n broche van Mme Zsazsa in elkaar gestoken. Den uitleg vond ik niet altijd even duidelijk maar Mme heeft er dan ook voor gestudeerd en ikke niet zodus,… zodus ik deed maar wat zoals ik dacht dat ze het bedoelde en tegen ’t einde van de treinrit had ik toch iets dat leek op een bloem. Een scheve bloem maar kom, ook in de natuur zijn niet alle bloemen even recht nietwaar? Voor de foto heb ik ze op mijne rever gespeld maar in ’t echt is ze aangeslagen door de jongste dochter.

En dan wou ik ook dit ‘kei-neig’ -of voor de Nederlandse lezers: te gek-  idee met jullie delen: LIEFDESJAS

Ro(c)k around the clock

Laat ons voor de verandering eens beginnen met een filmke. 🙂

Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw dus moet de voet op de naaimachinegaspedaal om wat rokskes bij elkaar te stikken. Hier is er alweer eentje. Hetzelfde model als het vorige omdat dat zo snel gemaakt is. Helaas, ik ben niet straf in uitleggen,… ik ben uitgegaan van een cirkelrokpatroon op wijze van mme Zsazsa.  De man laten berekenen hoeveel pandjes ik uit zo’n cirkel kon halen en daar dan een patroontje van gemaakt met aangetekende tailleband + extra cm voor den omslag waar later de elastiek inkomt. En dan is het gewoon die 12 panden aan elkaar stikken tot een ronde. De zoom onderaan stikken, de omslag bovenaan, de elastiek inrijgen en klaar is kees. Ik vermoed wel dat patroonmakers hun zwenkbrauwen eens zullen fronsen bij mijn werkwijze. Enfin, het vorige heeft ze al aangehad en het past en als het past is het goed peinzek.

De bollekesstoffen komen van bij Pauli. Wel de betere kwaliteit want die goedkopere bollekesstoffen zijn me veel te dun en ik had geen zin om er een voering in te stikken. De bloemekesstof is mijn favoriet, die ik ooit meebracht van mijn eerste stoffenspektakel in Leuven. Nu zijn er enkele reepkes af maar ‘k heb nog overschot om er iets anders mee te maken. 🙂

Aanvulling: ik kwam tijdens het blogsurfen vandaag ongeveer dezelfde werkwijze tegen bij Emma & Mona met handleiding. De vorm van mijn ‘trechters’ zoals ze het daar noemt was wel ietwat anders maar de werkwijze is dezelfde.