De organisatoren van het stoffenspektakel hebben goed hun best gedaan want telkens het circus in onze gebuurten neerstrijkt moet ik toch wel niet werken zeker,… Dus tuurde ik op de kalender en zag dat het deze week in Luik te doen was. Allen daarheen dus. Man, kinderen en rolkarreke in den auto en na een uurtje rijden waren we terplekke. Ikzelf en het rolkarreke werden uit de wagen gezet en man en kinderen togen naar het aquariummuseum van Luik. Dat hadden we fijn geregeld. Aangezien er in hetzelfde gebouw ook nog een babybeurs doorging was er natuurlijk volk, veel volk, koppenlopen. De moed zonk al snel in mijn schoenen. Ik had netjes op een papiertje neergeschreven wat ik precies zocht dus ging daarnaar op zoek. Naar bedrukt ribfluweel was het zoeken als naar een naald in een hooiberg,… twee soorten heb ik gezien maar de bedrukking was te fel naar mijn goesting. Uiteindelijk liep ik rond en rond en kocht hier en daar een meterke katoen van de vriendelijke Nederlanders die blij waren om eens iemand in het Nederlands te kunnen bedienen. Op een half uurtje was ik rond. Ge kunt natuurlijk blijven kopen en al uw geld erdoor jagen maar daar had ik precies niet veel zin in. Dus belde ik de man die net het museum had betreden met de vraag of dat daar groot was,… 🙂 Gelukkig trof hij een regeling en kwam mij ophalen waarna we met z’n allen het museum terug konden bezoeken. Moraal van het verhaal: stoffenspektakel is precies toch niks voor mij. teveel gedoe, te druk en stof op voorhand kopen als ik niet precies weet hoeveel ik nodig heb wat ik ermee ga maken lukt me ook niet zo goed.
En dan rest me nog een foto van de buit: 6 meter romantische bloemekesstof voor rokskes en kleedjes voor de meisjes. De rode wordt de binnenvoering van een jasje. En ritsen en biais komen altijd wel te pas.